Eens zeurt het in een zielig zottenleven
Als tartartaartjes door mijn loze hoofd
En juichend joelend als een trieste troela
Grijpend en zuchtend in het zinkend groot
De huizenmokerij is nu begonnen
Gedwongen door de macht van broeder X
Enigszins bedacht, gedacht, gewogen
Geraken zij ter zee de uitvaart in
De rode schoen die mij scheen toe te glanzen
Verblind het zagend knieperig gekrijs
En dansens als de veters steeds bevallen
Draait mijn gestel in de geknookte wijs
Ach ach ach mijn Zelima
Zelima raakt mijn hart en ziel
Zoals ze zei mijn trog te kunnen winnen
Geniet ik in de stilte van dit doel
En ooit dan zal ik leven als een nijlpaard
Die vliegt in het geliefde logge lijf
Gedraaid gekolkt gezien gezongen
En steeds verdwijnend voor mijn oog verschijnt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten