Ik neem afscheid van u, weleerwaarde Avond
Uw rood is reeds vergaan voor donk're nacht
De hemel is bezaaid met duizend sterren
Het ego legt zich neder in een zucht
De ochtend glijdt voorbij in mijn gedachten
Achteloos arbeidde ik, met een gaap
Verscheen de middag, waar in de diepste krochten
Zorgvuldig werd verborgen wat mij bezighield
En 's avonds heeft zinloosheid m'overvallen
Hij eiste lust, emotie en plezier
Met grauw venijn ontvoerde hij ze, grijnzend
Nu is mijn ziel volledig leeg; een nonchalant vizier
Maar als mijn ogen zijn gesloten met een schietgebed
Het zogenaamd bewustzijn afgelegd
Dan, dàn ontluikt in mij de waarheid
Van alles wat mijn hart reeds had voorzegd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten